شنیده ها حاکی از آن است که که چند شب پیش به مناسبت عید غدیر برنامه جشنی در خانه یکی از مسئولین شهر برگزار گردید،  حین مراسم با ورود محمود شکری، استقبال بسیاری سردی از ایشان شد. همراهان شکری از این استقبال بسیار سرد دل آزار شدند. اما سوال اینجاست که آیا این استقبال سرد به معنای عدم رضایت از فعالیت های ایشان است یا اینکه شکری  در نزد مردم محبوبیت قبلی خود را از دست داده است؟ به هرحال محمود شکری یک سال دیگر وقت دارد که پاره ای از انتقاداتی که به وی می شود را با اقدامات خود جواب دهد. برخی معتقدند که شکری حرف آخر خود در سخنرانی نهایی دوره اول را فراموش کرده که با صدای بلند فریاد زده و گفتند: ((ای مردم تالش بزرگ، پس از پیروزی اینجانب فرزندان خود را به من بسپارید. تالش بزرگ به ارزوهای خود بزودی خواهد رسید. اشتغال جوانان شما را حل می کنم)) . امروزه نیز پیامک های تبلیغاتی عید غدیر از سوی همیاران شکری در تلفن همراه ها نیز دیده می شود. شاید این اقدامات پیام های بسیاری دارد که با کمی اندیشه می توان به آن رسید.